Agnieszka Moroz | Paranoja czyli przewlekła psychoza
15758
post-template-default,single,single-post,postid-15758,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-13.1.2,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-5.4.5,vc_responsive
 

Paranoja czyli przewlekła psychoza

Paranoja czyli przewlekła psychoza

Paranoja inaczej nazywana przewlekłą psychozą to choroba w której stopniowo pojawiają się i rozwijają zaburzenia myślenia w postaci fałszywych przekonań, czyli urojenia. Osobowość chorych nie przejawia cech dezintegracji a reakcje emocjonalne dostosowane są do treści urojeń. Zwykle paranoja nie zakłóca funkcjonowania życia społecznego, lecz w wyniku podporządkowania swojego zachowania do treści urojeń  powstają trudności w kontaktach społecznych.

Rozpowszechnienie paranoi i zaburzeń paranoicznych

Paranoja i reakcje paranoiczne zwykle rozpoczynają się między 35 a 45 rokiem życia. Częściej występują u kobiet, osób żyjących w dużych aglomeracjach miejskich oraz o niskim statusie społecznym. W Polsce wśród pacjentów leczonych psychiatrycznie 2,7 % to chorzy ze zdiagnozowaną psychozą przewlekłą.

Etiologia paranoi

Wśród czynników mających wpływ na powstanie paranoi wymienia się czynniki psychospołeczne, głównie zaburzenia więzi rodzinnych, dorastanie w atmosferze podejrzliwości, nieufności i strachu oraz poczucie braku bezpieczeństwa i przekonanie o grożącym ze strony otoczenia niebezpieczeństwie. Oprócz wymienionych czynników zagrożeniem jest także przebywanie w odizolowanych grupach społecznych lub mniejszościach, które często żyją w atmosferze wykluczenia i izolacji zarówno społecznej jak i kulturowej.

Rodzaje paranoi

Ze względu na treść urojeń paranoje podzielić można na:

  • paranoje zazdrości, które zwykle dotyczą  przekonania o zdradzie przez partnera lub partnerkę – osoba chora w takim przypadku stara się podporządkować swoje  życie tak aby móc ciągle sprawdzać i szpiegować w celu wykrycia zdrady,
  • paranoje pieniaczą, gdzie chory stara udowodnić wyrządzone my krzywdy, często domaga się swoich praw przed różnymi urzędami,
  • paranoje prześladowczą, charakteryzującą się  przekonaniem chorego o stałym spiskowaniu przeciwko niemu oraz obserwowaniu  i chęci sprawienia przykrości lub cierpienia,
  • paranoje erotyczne, kiedy chory przekonany jest o uczuciu jakim darzy go inna osoba, zwykle stara się podporządkować swoje życie tak aby jak najczęściej się z nią spotykać,
  • paranoje wynalazczą, w której pacjent przekonany jest o wspaniałości jego pomysłów i twórczości
  • paranoje hipochondryczną, to przekonanie o posiadaniu ciężkiej choroby.

Kryteria diagnostyczne psychozy przewlekłej

Aby zdiagnozować psychozę przewlekłą należy upewnić się, że urojenia są jedynym objawem klinicznym i trwają co najmniej trzy miesiące, a wywiadzie i przeprowadzonej diagnostyce nie stwierdza się objawów schizofrenicznych oraz uszkodzeń organicznych ośrodkowego układu nerwowego.

Paranoja udzielona

W tym rodzaju psychozy bliska osoba z otoczenia chorego zaczyna wierzyć w doświadczane  przez niego urojenia, a następnie sama zaczyna je wypowiadać. Paranoja udzielona może dotyczyć większej grupy osób, zdarza się, że przejmuje ją cała rodzina.

Kryteria diagnostyczne paranoi udzielonej

Wśród kryteriów diagnostycznych paranoi udzielonej wymienia się:

  • obecność dwóch lub większej liczby osób podzielających to samo urojenie,
  • osoby z tymi samymi systemami urojeniowymi pozostają w bardzo bliskim kontakcie lub związku,
  • urojenie zostało indukowane przez jedną osobę.

PSYCHIATRIA.PL

Zobacz artykuł