Agnieszka Moroz | Melancholia
16635
post-template-default,single,single-post,postid-16635,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-13.1.2,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-5.4.5,vc_responsive
 
Uczucia /Sens życia

Melancholia

Melancholia

Melancholia to rodzaj smutku, który pojawia się, gdy uświadamiamy sobie, że życie jest ciężkie i że ból i cierpienie to jego nieodłączne elementy. To nie jest zaburzenie, które wymaga leczenia.

Melancholia jest często poruszanym tematem. Ale powinniśmy przywiązywać do niej więcej uwagi, nawet wyczekiwać jej od czasu do czasu?

Współczesne społeczeństwo woli podkreślać przebojowość i radość, choć musimy przyznać, że rzeczywistość jest głównie pełna smutku i żalu. Dobre życie to nie jest życie, które jest odporne na smutek, ale takie, które przyczynia się do naszego rozwoju.

Melancholia to rzadko używane słowo. Nie oznacza ponurości czy nieszczęścia. Oznacza to, że:

  • świat jest pełen szaleństwa i zachłanności, że
  • ciężko jest znaleźć wewnętrzny spokój,
  • żyć komfortowo z tymi, których kochamy,
  • mieć pracę, która jest zarówno dobrze płatna, jak i podnosząca na duchu, że
  • wielu przyzwoitych ludzi ma trudne okresy w życiu.

Często smutek ma po prostu sens.

Wszystkiego uczymy się tak późno. Zmarnowałeś lata? Każdy je zmarnował.

Możesz tylko uniknąć żalu poprzez wyłączenie swojej wyobraźni…

Przewaga postawy melancholijnej – w przeciwieństwie do tej zgorzkniałej i pełnej wściekłości – leży w zrozumieniu, że:

  • nie tylko ty odczuwasz smutek, że
  • nikt się na ciebie nie uwziął, że
  • cierpienie jest cechą znamienną dla ludzkości.
  • Wziąć te to sobie do serca oznacza: stanie się bardziej wyrozumiałym i mniej mściwym.

Melancholia nie powinna uczynić nas zdesperowanymi, a raczej pobłażliwymi, miłymi i lepszymi – mogącymi się skupić na tym, co jest naprawdę ważne – póki jeszcze mamy czas?

YOUTUBE.COM/THESCHOOLOFLIFE

Tutaj to video