Agnieszka Moroz | Anoreksja
16250
post-template-default,single,single-post,postid-16250,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-13.1.2,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-5.4.5,vc_responsive
 
Zaburzenia odżywiania

Anoreksja

Anoreksja

czyli jadłowstręt psychiczny polega na odczuwaniu przez chorego silnego lęku przed przybraniem na wadze i pragnieniem osiągnięcia wymarzonej, często nierealnej, sylwetki. Aby osiągnąć swój cel osoba stosuje głodówki, intensywnie ćwiczy, a czasami sięga także po środki przeczyszczające. Skutkiem choroby jest znaczna utrata masy ciała oraz związane z nią dalsze problemy zdrowotne. W anoreksji najważniejsze nie są jednak zewnętrzne skutki choroby, choć w skrajnych wypadkach mogą się one okazać śmiertelne, lecz jej podłoże psychiczne. Anoreksja to najlepiej opisane i zbadane schorzenie z kręgu zaburzeń odżywiania. Mimo iż dotyczy ona przede wszystkim kobiet, coraz częściej chorują na nią mężczyźni. Wiek zachorowania na anoreksje także ulega znacznym zmianom i obniża się, nie raz do wieku poniżej 12 lat. W celu jej leczenia szczególnie skuteczna okazuje się terapia, której wyróżnia się wiele odmian. Jednym z ważniejszych jej typów jest terapia rodzinna, która pozwala wywrzeć właściwy wpływ na codzienne środowisko pacjenta oraz wesprzeć go w walce z chorobą. Anoreksja jest jednym z trudniejszych w leczeniu schorzeń psychicznych. Wiele osób twierdzi, że podobnie jak w przypadku alkoholizmu, zaburzenie to nigdy nie zostaje w pełni wyleczone, a jedynie wyciszone.

Nadchodzi czas lęków i zaburzeń typu borderline. Euforia na zmianę z depresją, kompulsywne jedzenie, zaburzenia nastroju – zaczną dopadać nas coraz częściej. Psychiatrzy twierdzą, że w ciągu 10 lat problemy psychiczne będzie miało 80 procent Polaków. Wiek XIX był wiekiem natręctw i histerii. Co nadchodzi teraz? Poznaj najczęstsze zaburzenia XXI wieku. Anoreksja i bulimia.

Bulimia to kolejne zaburzenie odżywiania, która dopada nas dziś coraz częściej. Napadowe objadanie się zakończone wymiotowaniem, dzięki któremu chora osoba pozbywa się jedzenia, a tym samym lęku przed przytyciem, wymaga leczenia u psychiatry i psychologa. Długotrwałej terapii (trwającej kilka lat), a także wsparcia farmakologicznego.

MEDONET.PL

Tu ten wpis